Naar Ljubljana

Zondag 10 oktober: 

Het is vandaag een zonnige dag. Na onze ochtendrituelen wandelen we naar het centrum van Pazin. We dachten dat die 6 km wel te doen moeten zijn, we hebben toch nog een hele dag voor ons. Vanaf de camping naar het centrum gaat het bergafwaarts. Niet erg stijl, maar het was toch oppassen want we liepen over de autoweg. Zonder trottoir en de weg vol bochten bereiken we na ongeveer anderhalf uur het centrum. Het was zeer rustig in de stad, alle winkels gesloten behalve wat theehuizen waar de plaatselijke bevolking al aan het bier of thee zaten. Er was een kasteel ergens in het stadje en daar gingen we op af. Het was  niet echt spectaculair, maar we hebben toch leuke dingen gezien zoals middeleeuwse martelwerktuigen, oude beroepen, geschiedenis van Istrië en het oorlogsverleden. Het “kasteel” zijn ze aan het opknappen met geld van de EU en als pensionado’s kregen we korting op de entreeprijs, toch weer mooi meegenomen. In de buurt van het kasteel was een zip-line die over het dal ging. John werd meteen enthousiast en het was  spectaculair om het te zien. Toch hebben we het niet gedaan want we waren vermoeid van de wandeling, slenteren door het kasteel en stadje. Het was inmiddels 2 uur geworden en hadden honger gekregen. We vonden een Bistro waar ook de plaatselijke bevolking graag kwam, deze had lovende recensies. Het eten was er goed, de mensen erg vriendelijk en we hebben genoten. Maar toen moesten we nog terug. Met de gedachte aan de terugtocht, berg op en dat 6 km lang, konden we beter een taxi nemen. Met samen 150 jaar loopt het allemaal niet meer zo soepel.  buiten dacht ik een taxi te zien en liep er op af. ik vroeg aan de chauffeur of hij taxi reed, nee dat was niet het geval. Maar waar moeten jullie naar toe vroeg hij?  Wij willen graag naar camping Vita Mia. Oh, zegt die chauffeur  dat is mijn camping,  toen zagen we pas dat het de man was die ons had ontvangen op de camping.  We mochten met hem meerijden maar ik moet nog even boodschappen doen bij de Lidl. Wij dus ook.  Zo zie je maar weer, geluk zit in kleine dingen.

Maandag 11 oktober:

We pakken de boel weer in en gaan op weg. Het weer is bij vertrek niet om naar huis te schrijven maar in Slovenië werd het beter. Onderweg  genieten we van mooie natuur en vergezichten. We komen aan op een mooie camping met mooie en goede voorzieningen. Jammer genoeg eindigt hier het seizoen op 15 oktober. Het is niet druk, eigenlijk kun je zeggen dat er niemand meer is. De sanitaire voorzieningen voor de mannen was al gesloten. Hier kennen ze de term “Uni-seks” ook, en de mannen mochten gebruik maken van de aangegeven voorzieningen van de dames.  Ik vergeet nog te vermelden dat de camping  in Ljubljana ligt de hoofdstad van Slovenië, en heet Hotel Ljubljana Resort.

Dinsdag 12 oktober.

Vandaag mogen de fietsen voor het eerst van de camper en fietsen we naar Ljubljana. De tocht was 5 á 6 km en ondanks het koude weer goed te doen. Fietspaden kennen ze niet echt, maar de fiets- en wandelpaden waren goed en duidelijk aangegeven. Fietsen stallen in de stad gaat goed en en we gingen te voet verder. We slenteren, gapen, leveren commentaar, kochten wat dingen en tenslotte gingen we naar de burcht Ljubljanski Grad op de kasteelheuvel. Met de “lift”, een soort tandradbaan, gingen we een paar honderd meter (??) bijna stijl omhoog. Rondgewandeld , verbaasd over mooie oude dingen en zo meer belanden we in het burcht-restaurant. Bij binnenkomst zag ik dat het restaurant een Michelin-ster had. Zullen we dat wel doen? Natuurlijk toch, laten ze ons maar verwennen. Het zag er erg netjes en chique uit, de aankleding, de sfeer, de obers, alles. Kort samengevat, we hebben heerlijk gegeten en het was een geweldige ervaring  Die Michelin-ster hebben ze wat ons betreft, dik verdiend. We hebben  nog even verder de stad verkent  aan het einde van de middag fietsen we weer terug naar de camping.

Onderweg nog wat dagelijks  boodschappen gedaan, niet te veel natuurlijk. Wat ons betreft was het weer ondanks het koude weer, een geslaagde dag.

We besluiten nog een dag langer op deze camping te blijven staan en morgen de grotten van Postojna te gaan bekijken.